Najwcześniejsi znani mieszkańcy przybyli do obszaru, którym jest obecnie Edmonton około 3000 p.n.e., a być może już 12.000 p.n.e., kiedy to zakończył się ostatni okres lodowcowy korytarz wolny od lodu, a w regionie pojawiły się drewno, woda i dzika przyroda.

Ostatni z pięciu Fort Edmontons został zbudowany w 1830 roku. To była trzecia budowana w dzisiejszym Edmonton.

W 1754 r. Anthony Henday, odkrywca Hudson's Bay Company (HBC), mógł być pierwszym Europejczykiem, który wszedł do obszaru Edmonton. Jego ekspedycje na terenie Prairii Kanadyjskich miały na celu przede wszystkim nawiązanie kontaktu z ludnością tubylczą w celu ustalenia handlu futrami, ponieważ konkurencja była zacięta między Hudson's Bay Company a North West Company.

Do 1795 r. Fort Edmonton został ustanowiony na północnym brzegu rzeki jako główny punkt handlowy dla Hudson's Bay Company, niedaleko ujścia rzeki Sturgeon, niedaleko współczesnego Fort Saskatchewan. Fort Edmonton, znany również jako Edmonton House, został zbudowany w "zasięgu muszkietów" rywala North West Company (NWC) Fort Augustus. Nazwa fortu została wybrana przez Williama Tomisona, który był odpowiedzialny za jego budowę, dla Edmontona, Middlesex, Anglii, rodzinnego miasta rodziny Jezior - z których co najmniej pięciu było wpływowymi członkami HBC w latach 1696-1807. Chociaż początkowo obydwa forty odniosły sukces, spadki w zatokach na bobry i zapasy drewna opałowego zmusiły zarówno HBC, jak i NWC do przeniesienia fortów w górę rzeki.

Do 1813 roku, po pewnych zmianach w lokalizacji, Fort Edmonton powstał w okolicach obecnie Rossdale, rozpoczynając działalność Edmontona jako stałego centrum zaludnienia. Fort znajdował się na granicy terytorium, które było przedmiotem sporu w krajach Blackfoot i Cree. Ponadto twierdza przecięła terytorium patrolowane przez Konfederację Blackfoot na południu, a kraje Cree, Dene i Nakoda na północ. Po połączeniu North West Company z Hudson's Bay Company, Fort Augustus został zamknięty na rzecz Forta Edmontona.

W 1876 r. podpisano traktat 6, który zawiera obecnie Edmonton, między ludami tubylczymi w Kanadzie (lub w Pierwszej Narodów) a królową Victorią jako królową Kanady, w ramach numerowanych traktatów Kanady. Umowa obejmuje Równiny i Drzewa, Asyniboine i rządy innych grup w Fort Carlton, Fort Pitt i Battle River. Obszar objęty traktatem stanowi większość centralnego obszaru obecnych prowincji Saskatchewan i Alberta.

Przyjazd kanadyjskiej kolei Pacyfiku (CPR) na południową Albertę w 1885 r. pomógł gospodarce Edmonton, a budowa linii kolejowej Calgary i Edmonton (C&E) w 1891 r. doprowadziła do powstania miasta kolejowego (South Edmonton/Strathcona) po południowej stronie rzeki, w poprzek Edmonton. Przybycie CPR i C&E Railway pomogło w przyciągnięciu osadników i przedsiębiorców ze wschodniej Kanady, Europy, USA i innych części świata. Żyzna gleba i tanie grunty w rejonie Edmonton przyciągnęły osadników, co doprowadziło do tego, że Edmonton stał się głównym regionalnym centrum handlowym i rolniczym. Niektórzy ludzie biorący udział w Gorączce Złota Klondike przeszli przez South Edmonton/Strathcona w 1897 roku. Strathcona była najbardziej wysuniętym na północ punktem kolejowym w Ameryce Północnej, ale podróż do Klondike nadal była bardzo trudna dla "Klondikers", a większość z nich zabrała statek parowy na północ do Yukon z Vancouver w Kolumbii Brytyjskiej.

Kompletny budynek legislacyjny Alberta w 1914 roku, tuż nad ostatnim Fortem Edmontonem. Miasto zostało wybrane jako stolica Alberty w 1905 roku.

Założony jako miasto w 1892 r., zamieszkały w 700 r., a następnie jako miasto w 1904 r., zamieszkane przez 8 350 mieszkańców, Edmonton stał się stolicą Alberty, kiedy prowincja została utworzona rok później, 1 września 1905 r. W listopadzie 1905 r. do Edmonton przybyła kanadyjska Kolej Północna (CNR), co przyspieszyło wzrost.

Na początku lat 1900. szybki rozwój Edmonton doprowadził do spekulacji nieruchomościami. W 1912 r. Edmonton połączył się z miastem Strathcona, na południe od rzeki Saskatchewan; w rezultacie miasto po raz pierwszy rozciągnęło się na południe od północnej rzeki Saskatchewan.

Tuż przed I wojną światową zakończył się boom, a ludność miasta spadła z ponad 72 000 w 1914 r. do poniżej 54 000 lat później. Wiele ubogich rodzin przeniosło się do gospodarstw domowych poza miastem, podczas gdy inne uciekały na zielone pastwiska w innych prowincjach. Rekrutacja do armii podczas wojny przyczyniła się również do spadku liczby ludności. Następnie w latach 1920. i 1930. miasto powoli wyzdrowiało w populacji i gospodarce, a następnie ponownie wyruszyło w czasie II wojny światowej i po niej.

Port lotniczy Edmonton City Center został otwarty w 1929 r., stając się pierwszym koncesjonowanym lotniskiem w Kanadzie. Pierwotnie nazywał się Blatchford Field na cześć byłego burmistrza Kenny'ego Blatchforda, pionierskiego pilota, takiego jak Wilfrid R. "Wop" May i Max Ward wykorzystali Blatchford Field jako główną bazę dystrybucji poczty, żywności i leków do północnej Kanady; stąd wyłania się Edmonton jako "Brama do północy". Podczas II wojny światowej Edmonton stał się główną podstawą budowy autostrady Alaska i szlaku Staging na Północno-Zachodnim. Port lotniczy został zamknięty w listopadzie 2013 r.

31 lipca 1987 r. w mieście uderzyło tornado F4 i zabiło 27 osób. Burza uderzyła w obszary Beaumont, Mill Woods, Bannerman, Fraser i Evergreen. Dzień ten stał się znany jako "Czarny Piątek".

Historia zarządzania miejskiego

Edmonton City Hall jest domem rządu w Edmonton.

W 1892 r. Edmonton został założony jako miasto. Pierwszym burmistrzem był Matthew McCauley, który założył pierwszą radę szkolną w Edmonton i zarządzie handlu (później Izba Handlowa) oraz gminną policję. Ze względu na dobre relacje McCauley'a z liberałami federalnymi, Edmonton utrzymał gospodarcze i polityczne znaczenie nad Strathcona, miastem rywalizującym z południową stroną rzeki Saskatchewan. Edmonton został założony jako miasto w 1904 r. i stał się stolicą Alberty w 1905 r.

W 1904 r. miasto Edmonton zakupiło od Alex Taylor (biznesmena), kanadyjskiego przedsiębiorcy, wynalazcy i polityka firmę Edmonton District Telephone Company za 17 000 USD. Amalgamated by city Department, City of Edmonton Telephone Department, City Telephone System (CTS), "edmonton Telephone". W 1989 r. Rada Miasta głosowała za utworzeniem firmy Edmonton Telephone Corporation, która będzie działać jako niezależna organizacja w ramach zarządu wyznaczonego przez miasto. W 1995 r. własność przedsiębiorstwa City of Edmonton w ramach jego usługi telefonicznej zakończyła się, gdy przedsiębiorstwo ED TEL zostało sprzedane przedsiębiorstwu Telus. City Bylaw 11713 utworzyło The Ed Tel Endowment Fund, podczas gdy akcje należące do Edmonton Telephone Corporation w Ed Tel Inc. zostały sprzedane przez City of Edmonton Telus w dniu 10 marca 1995 r. za 470 221 872 USD na wieczystą korzyść dla Edmontonijczyków.

Związki i radykalne organizacje, takie jak Pracownicy Przemysłowi Świata, walczyły o postępującą zmianę społeczną przez wczesne lata, z pierwszym reformatorem, Jamesem Wschodem, wybranym w 1912 r., po którym w następnym roku pojawił się pierwszy oficjalny radca pracy, James Kinney. Wiele tysięcy pracowników wzięło udział w strajku generalnym w Edmonton w 1919 r., a silny blok przedstawicieli Partii Pracy był w radzie po następnych wyborach: East, Kinney, Sam McCoppen, Rice Sheppard i Joe Clarke.

W wyborach w latach 1923-1927 Miasto stosowało głosowanie jednokrotne (STV), formę reprezentacji proporcjonalnej, w którym radni byli wybierani na ogół z głosowaniami podlegającymi przeniesieniu.

W 1929 r. reprezentacja siły roboczej w radzie miasta stała się niemal większością głosów, a w latach 1932-1934, w czasie Wielkiego Kryzysu, w pełni przeważała większość. Jan Reimer została pierwszą burmistrzem miasta, kiedy została wybrana w 1989 roku.

Rzeka North Saskatchewan to rzeka, która jest zasilana lodowcem i która bije miasto.

Edmonton znajduje się na północnej Saskatchewan, na wysokości 671 m (2,201 stóp). To najbardziej wysunięte na północ miasto Ameryki Północnej, w którym mieszka ponad milion mieszkańców. znajduje się na tej samej szerokości geograficznej co Hamburg (Niemcy); Dublin (Irlandia); Manchester (Zjednoczone Królestwo); i Magnitogorsk (Rosja). Jest na południe od geograficznego centrum Alberty, które znajduje się w pobliżu Hamleta z Asyniboiny Fort. Teren w Edmonton i wokół niego jest zazwyczaj płaski do łagodnego toczenia się, z wąwozami i głębokimi dolinami rzecznymi, takimi jak dolina rzeki Saskatchewan. Canadian Rockies znajduje się na zachód od Edmonton i około 220 km (140 mi) na południowy zachód.

Rzeka North Saskatchewan pochodzi z pola lodowego Columbia w Parku Narodowym Jasper i stanowi bisekt miasta. Czasem zalewa dolinę rzeki Edmonton, szczególnie w zalewie rzeki Saskatchewan z 1915 r. Pustuje przez rzekę Saskatchewan, jezioro Winnipeg i rzekę Nelson do zatoki Hudson. Biega od południowo-zachodniej do północno-wschodniej części miasta i jest karmiona licznymi krewetkami w całym mieście, w tym Mill Creek, Whitemud Creek i Blackmud Creek; te potoki stworzyły wąwozy, z których część jest wykorzystywana do parkingu miejskiego. Edmonton jest w kanadyjskiej prerii Ecozone. Aspen parkland otacza miasto i jest obszarem przejściowym od prerii na południe i lasem borealnym na północy. Od dawna lasy i lasy w Edmonton i wokół niego są ograniczane przez rolnictwo oraz rozwój budynków mieszkalnych i handlowych, w tym wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego.

Klimat

Zimy w Edmonton są zazwyczaj zimne i suche.

Edmonton charakteryzuje się wilgotnym klimatem kontynentalnym (Köppen Klasyfikacja klimatyczna Dfb). Wpada do Strefy Hardiness Roślin 4a.

Wiadomo, że miasto ma zimne zimy, choć jego pogoda jest łagodniejsza niż Regina, Saskatoon i Winnipeg, a wszystkie są na południe od Edmonton. Średnia temperatura dobowa wynosi od -10.4 °C (13.3 °F) w styczniu do szczytu letniego w wysokości 17.7 °C (63.9 °F) w lipcu. Ze średnią maksymalną temperaturą 23.1 °C (73.6 °F) w lipcu i minimalną temperaturą -14.8 °C (5.4 °F) w styczniu. Temperatury mogą przekroczyć 30 °C (86 °F) przez średnio cztery do pięciu dni w dowolnym czasie od końca kwietnia do połowy września i spadać poniżej -20 °C (-4 °F) średnio przez 24,6 dnia w zimie. Najwyższa odnotowana temperatura w mieście Edmonton wynosiła 37.2 °C (99.0 °F), 29 czerwca 1937 r. W dniu 2 lipca 2013 r. odnotowano rekordowy poziom wilgotności 44, który był wynikiem wyjątkowo wilgotnego dnia o temperaturze 33,9 °C (93,0 °F) i rekordowo wysokiej temperaturze rosy 23 °C (73,4 °F). Najniższa odnotowana temperatura w Edmonton wynosiła -49.4 °C (-56.9 °F) w dniach 19-21 stycznia 1886 r.

Lato trwa od końca czerwca do początku września, a wilgotność rzadko jest zbyt wysoka. Zima trwa od listopada do marca i znacznie się zmienia w zależności od długości i dotkliwości. Wiosna i jesień są krótkie i bardzo zmienne. Sezon wegetacyjny Edmonton trwa od maja 9 r. do września 22 r.; średnia wynosi 135-140 dni w roku. W letnim przesileniu Edmonton otrzymuje 17 godziny i trzy minuty światła dziennego, z godziną i 46 minutami światła dziennego. Edmonton otrzymuje średnio 2.299 godzin jasnego słońca rocznie i jest jednym z najbardziej słonecznych miast Kanady.

Lato 2006 r. było szczególnie ciepłe dla preparatu Edmonton, ponieważ temperatury osiągnęły 29 °C (84 °F) lub ponad 20 razy wyższe od temperatury w okresie od połowy maja do początku września. Zima 2011-12 była szczególnie ciepła; od 22 grudnia 2011 r. do 20 marca 2012 r., w 53 r. Edmonton widział temperatury na lotnisku City Center w temperaturze 0,0 °C (32,0 °F) lub wyższej, a nawet cieplejsze w mieście.

Edmonton ma dość suchy klimat. Średnio opady wynoszą 455,7 mm (17,94 cala), z czego 347,8 mm (13,69 cala) to opady deszczu, a 111,2 mm (4,38 cala) to roztopy z 123,5 cm (48,6 cala) opadu śniegu rocznie. Opady są najcięższe późną wiosną, latem i wczesną jesienią. Najwilgotniejszym miesiącem jest lipiec, podczas gdy najsuchszymi miesiącami są luty, marzec, październik i listopad. W lipcu średnie opady wynoszą 93,8 mm (3,69 cala). Suche zaklęcia nie są rzadkie i mogą wystąpić w dowolnym momencie roku. Występują ekstremalne zjawiska, takie jak opady deszczu o powierzchni 114 mm (4,49 cala), które spadły 31 lipca 1953 roku. Letnie burze piorunów mogą być na tyle częste i czasami na tyle poważne, że mogą wywoływać duże grad, szkodliwe wiatry, chmury lejowe i czasami tornada. W Edmonton w latach 1890-1989 odnotowano dwanaście tornad, a od 1990 r. osiem. Tornado F4, które uderzyło w Edmonton w dniu 31 lipca 1987 r., zabijając 27 r., było niezwykłe pod wieloma względami, między innymi pod względem dotkliwości, czasu trwania, szkód i ofiar. Jest on powszechnie nazywany czarnym piątkiem ze względu na jego nienormalną charakterystykę i wywołany przez niego szok emocjonalny. Następnie burmistrz Laurence Decore przytoczyła odpowiedź społeczności na tornado jako dowód na to, że Edmonton był "miastem mistrzów", które później stało się nieoficjalnym sloganem miasta.

W dniu 11 lipca 2004 r. nastąpił rozległy gromada burz piorunów, gdzie w ciągu godziny w wielu miejscach odnotowano ponad 100 mm gradu i ponad 4 mm deszczu. To "wydarzenie 1-w-200 lat" zalało główne skrzyżowania i przejścia dolne oraz uszkodziło zarówno nieruchomości mieszkalne, jak i handlowe. Burza spowodowała znaczne szkody w West Edmonton Mall; mały szklany odcinek dachu zapadł się pod ciężarem wody deszczowej, powodując odpływ wody do krytego lodowiska centrum handlowego. W rezultacie centrum handlowe zostało ewakuowane jako środek zapobiegawczy.

Obszar metropolitalny

Śródmieście Edmonton jest centrum regionu metropolitalnego Edmonton.

Edmonton znajduje się w centrum Kanady, gdzie znajduje się szósty co do wielkości obszar metropolitalny (CMA), obejmujący Edmonton i 34 innych gmin w okolicy. Większe społeczności miejskie to: Sherwood Park (obszar usług miejskich w okręgu Strathcona), miasta St. Albert, Beaumont, Leduc, Spruce Grove i Fort Saskatchewan oraz miasta Stony Plain, Morinville i Devon. Główne obszary zatrudnienia poza Edmonton, ale w ramach CMA to: Nisku Industrial Business Park i Międzynarodowy Port Lotniczy Edmonton (w tym planowane wsparcie logistyki portów śródlądowych w ramach inicjatywy Port Alberta) w hrabstwie Leduc, obszarze przemysłowym Acheson w hrabstwie Parkland, Refinery Row w hrabstwie Strathcona oraz w regionie Alberta's Industrial Heartland w porcjach Fort Saskatchewan, Strathcona Hrabstwo i Hrabstwo Sturgeon. Heartland Przemysłowe Alberty rozciąga się poza północno-wschodnią granicę CMA do hrabstwa Lamont.

Indywidualne interesy w zakresie rozwoju gospodarczego i koszty świadczenia usług w niektórych gminach regionu doprowadziły do międzygminnej konkurencji, napiętych stosunków międzygminnych i ogólnej fragmentacji regionu. Miasto Edmonton podjęło kilka prób wchłonięcia otaczających je gmin lub aneksów sąsiadów, ale miasto nie wchłonęło innej gminy od czasu przystąpienia Jasper Place do Edmonton 17 sierpnia 1964 r., a miasto nie załączyło gruntów od sąsiadów od 1 stycznia 1982 r. Po latach rosnącej presji na początku 21 wieku, 15 kwietnia 2008 r., prowincja Alberta utworzyła Radę Regionu Stołecznego (CRB). CRB składa się z 24 gmin członkowskich - z czego 22 znajduje się w Edmonton CMA, a dwa znajdują się poza CMA. W marcu 2013 r. miasto Edmonton ogłosiło zamiar załączenia 156 kilometrów kwadratowych gruntów (w tym międzynarodowego portu lotniczego Edmonton) z hrabstwa Leduc.

30 listopada 2016 r. miasto Edmonton i powiat Leduc doszły do porozumienia w sprawie propozycji aneksji Edmontona. W rezultacie miasto Edmonton zostało objęte załącznikiem 29,900 akrów (121 km²) gruntów z hrabstwa Leduc i Beaumont, w tym z międzynarodowego portu lotniczego Edmonton.

W dniu 1 stycznia 2019 r. miasto Edmonton oficjalnie załączyło 8.260 ha (82.6 km²) z hrabstwa Leduc i miasta Beaumont, zwiększając obszar miasta do 767.85 km² (296.47 m kw.), wraz z dyskusjami na temat załączenia dodatkowych 2.830 ha (28,3 km²) gruntów w porcie lotniczym Edmonton International jest nadal w toku.

Dzielnice

Victoria Promenade w dzielnicy mieszkalnej Olivera. Sąsiedztwo graniczy z Edmonton.

Edmonton podzielony jest na 375 dzielnic w 7 sektorach geograficznych - dojrzały sektor obszarów obejmujący dzielnice zbudowane głównie przed 1970 r. oraz sześć otaczających je podmiejskich sektorów.

Centrum Edmontona jest w dojrzałym dzielnicy miasta. To i okolice Boyle Street, Central McDougall, Cloverdale, Garneau, McCauley, Oliver, Queen Mary Park, Riverdale, Rossdale, Strathcona i Uniwersytet w Albercie stanowią centralny rdzeń Edmonton. Oliver i Garneau są najludniejszymi i najgęściej zaludnionymi dzielnicami miasta. Sektor obszarów dojrzałych obejmuje również pięć byłych gmin miejskich załączonych przez miasto w swojej historii: Beverly, Jasper Place, North Edmonton, Strathcona i West Edmonton (Calder).

Większe obszary mieszkalne w sześciu sektorach podmiejskich Edmonton, z których każdy obejmuje wiele dzielnic, obejmują Dolinę Dziedzictwa, Kaskitayo, Riverbend, Terwillegar Heights i Windermere (sektor południowo-zachodni); Grange, Lewis Farms i West Jasper Place (sektor zachodni); Big Lake (sektor północno-zachodni); Castle Downs, Lake District i The Palisades (sektor północny); Casselman-Steele Heights, Clareview, Hermitage, Londonderry i Pilot Sound (sektor północno-wschodni); i Ellerslie, The Meadows, Mill Woods i Southeast Edmonton (sektor południowo-wschodni). Mill Woods jest podzielony na wspólnotę centrów miast (Mill Woods Town Centre) i osiem otaczających społeczności: Burnewood, Knottwood, Lakewood, Millbourne, Millhurst, Ridgewood, Southwood i Woodvale. Każdy ma od dwóch do czterech dzielnic.

Domy w Crestwood, dzielnicy mieszkaniowej typowej dla większości podmiejskich obszarów Edmonton.

W Clareview na linii LRT zaczęło pojawiać się kilka wydarzeń zorientowanych na tranzyt (TOD), przy czym przyszłe wydarzenia zaplanowano w Belvedere (część projektu rozwoju dróg w Forcie Starego Miasta). Kolejny TOD, Century Park, jest budowany w miejscu, które było kiedyś Heritage Mall, na południowym końcu linii LRT. Century Park będzie zamieszkiwał do 5 000 mieszkańców.

Budujemy domy w pierwszej fazie Blatchford

Port lotniczy w Edmonton City Centre przekształca się w zrównoważoną społeczność złożoną z 30 000 osób, zwaną Blatchford, w skład której wchodzi zorientowane na tranzyt centrum miejskie o zróżnicowanym zastosowaniu, domy miejskie, mieszkania niskiego, średniego i wysokiego wzrostu, lokale detaliczne i usługowe, energia odnawialna, ciepłownictwo i chłodnictwo komunalne oraz duży park. Pierwsi mieszkańcy planują przenieść się do wspólnoty do końca 2020 r.

Edmonton ma cztery główne okręgi przemysłowe: Northwest Industrial District, Northeast Industrial District, Southeast Industrial District oraz powstający Park Energetyczny i Technologiczny Edmonton, który jest częścią przemysłowej Heartland w Albercie. W każdym z okręgów północno-zachodnich, północno-wschodnich i południowo-wschodnich znajdują się mniejsze obszary przemysłowe i dzielnice.

Miasto utworzyło 12 stref rewitalizacji biznesu: 124 Street and Area, Alberta Avenue, Beverly, Downtown, Chinatown i Little Italy, Fort Road and Area, Inglewood, Kingsway, North Edge, Northwest Industrial, Old Strathcona i Stony Plain Road.

Toponymia

Nazwa "Drzewo równinne" dla Edmontona to amiskwaciwâskahikan (ᒥ ᐢ ᐢ ᐚ), amiskwâciy ("Wzgórza Beaver") + wâskahikanihk ("w punkcie handlu dom/sierść") lub "w Domu Wzgórz Beaver".

Ludność miasta Edmonton według spisu miejskiego z 2019 r. wynosi 972,223, co stanowi zmianę 8,1% z 2016 populacji 899.447 mieszkańców. Po faktoringach w lokalach mieszkalnych, które nie odpowiadały na spis komunalny, szacuje się, że populacja Edmontona wynosi 992 812. Zgodnie z polityką spisu miejskiego kolejny spis miejski zaplanowano na 2020 r.

W 2016 Spis ludności przeprowadzony przez Statistics Canada, miasto Edmonton zarejestrowało 932.546 mieszkańców w 360.828 z 387.950 mieszkań prywatnych, co stanowi zmianę liczby 14,8% w porównaniu z 2011 populacji 812,201. O powierzchni 685,25 km² (264,58 m kw.) gęstość zaludnienia wynosi 1,360,9/km² (3,524,7/sq mi) w 2016 r.

Spis miejski z 2016 r. zawierał bardziej szczegółowe informacje demograficzne na temat mieszkańców, w tym wieku i płci, stanu cywilnego, stanu zatrudnienia, długości pobytu, wcześniejszego pobytu, trybu transportu zatrudnienia, obywatelstwa, miejsca zamieszkania, zamieszkania w szkole, różnorodności gospodarczej, dostępu do zasobów miejskich, najwyższego poziomu wykształcenia, języka i dochodów gospodarstw domowych, a także mieszkań i nieruchomości, w tym własności, struktury i statusu.

W Spis z 2011 r. mieszkańcy miasta Edmonton zamieszkiwali 812.201 mieszkańców w 324.756 z 348.672 mieszkań ogółem, co stanowi zmianę o 11,2% w stosunku do 2006 mieszkańców w wysokości 730.372. O powierzchni 684,37 km² (264,24 m kw.) gęstość zaludnienia wynosi 1,186,8/km² (3,073,8/sq mi) w 2011 r. Spis wykazał również, że 50,2 procent populacji (407 325) stanowiły kobiety, podczas gdy 49,8 procent (404,875) stanowiły mężczyźni. Średni wiek ludności miasta wynosił 36,0 roku, podczas gdy przeciętny wiek ludności wynosił 2,5 roku na gospodarstwo domowe.

Obszar metropolitalny Edmonton spisu ludności (CMA) ma piątą pod względem wielkości populację CMA w Kanadzie i drugą pod względem wielkości w Albercie, ale ma największy obszar lądowy w Kanadzie. Populacja w 2011 r. wynosiła 1.159.869 ludności w porównaniu z 2006 populacji 1.034.945. Jego pięcioletnia zmiana populacji o 12,1 procent była druga tylko w Calgary CMA w latach 2006-2011. O powierzchni 9 426,73 km² (3 639,68 m kw.), gęstość zaludnienia Edmonton CMA wynosiła 123,0/km² (318,7/sq mi) w 2011 r. Statystyki Najnowsze szacunki Kanady na temat populacji Edmonton CMA z 1 lipca 2016 roku wynoszą 1 363 300

Centrum populacyjne Edmonton jest rdzeniem CMA Edmonton. Do tego rdzenia należą miasta Edmonton, Fort Saskatchewan i St. Albert, część Sherwood Park hrabstwa Strathcona oraz części hrabstwa Parkland i Sturgeon. W 2011 r., piątym co do wielkości ośrodku ludnościowym Edmonton w Kanadzie, populacja wynosiła 960 015 mieszkańców, co stanowi wzrost o 11,3% w porównaniu z 2006 populacją o 862 544 mieszkańców.

Etniczność

Zgodnie ze spisem powszechnym z 2016 r. 55,8% populacji Edmontona stanowiły europejskie społeczności etniczne, z których najczęstszą były angielski (16,8%), szkocki (13,8%), niemiecki (13,6%), irlandzki (12,5%), ukraiński (10,8%), francuski (9,4%), polski (5,1%) pochodzenie. Inne grupy etniczne i pochodzenie etniczne obejmują między innymi:

• Kanadyjski (17,4%);
• Azja Wschodnia i Południowo-Wschodnia (15,9% (7,4% chiński, 6,2% Filipino, oraz 1,5% Wietnamu);
• Azja Południowa (9,5% (7,4% (Indie);
• Oryginał (6,4% (4% Narodów Zjednoczonych i 2,7% (Métis);
• Afrykański (6,1%);
• Ameryka Łacińska, Środkowa i Południowa (2,3%);
• Środkowo-Zachodnia Azja Środkowa i Bliski Wschód (4% (1,5% (libański); i
• Karaiby (1,4%).

W spisie powszechnym z 2016 r. stwierdzono również, że 37,1% ludności Edmonton uznało się za widoczne mniejszości. Najczęstsze widoczne mniejszości to południowoazjatyckie (9,5%), chiński (6,3%, czarny (5,9%), filipiński (5,9%), arabski (2,6%).

Religia

Edmonton jest domem dla członków wielu religii świata. Zgodnie z kanadyjskim badaniem gospodarstw domowych z 2011 r. 59,1 procent mieszkańców miasta Edmonton określa się jako chrześcijańskie. Do znaczących mniejszości religijnych należą muzułmanie (4,1%), Sikhowie (1,8%), buddyści (1,5%), hindusi (1,4%), Żydzi (0,3%) oraz praktycy tradycyjnej duchowości aborygeńskiej (0,2%). Osoby należące do mniejszych religii stanowią 0,5 procent, podczas gdy 31,1 procent nie przyznaje się do przynależności religijnej.

W chrześcijaństwie głównymi wyznaniami są Kościół Rzymskokatolicki (44,4% chrześcijan samostanowienia) i Kościół Zjednoczony (10,5%). Edmonton jest domem dla czterech głównych katedrów, gdzie bazylika św. Józefa siedzi w archidiecezji rzymskokatolickiej w Edmonton, katedra św. Józefa w Edmonton, katedra św. Józefa siedząca w Eparchii Ukraińskiej Katolickiej w Edmonton oraz katedra św. Jana siedząca w ukraińskiej Eparchii. Ponadto członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych Ostatnich są serwowani przez świątynię Edmonton Alberta.

W latach 1930. miejscowa społeczność muzułmańska zaczęła organizować meczet. Lokalna muzułmańska kobieta, Hilwie Hamdon, spotkała się z burmistrzem, aby nabyć ziemię, i prowadziła kampanię, aby zebrać 5.000 dolarów za budynek. W 1938 roku Abdullah Yusuf Ali był obecny przy otwarciu nowego meczetu Al-Rashid, który stał się pierwszym meczetem założonym w Kanadzie, a trzecim w Ameryce Północnej. W latach 1980. muzułmańscy studenci Uniwersytetu Alberta uznali za trudne wynajęcie pomieszczeń do modlitwy na tyle dużych, aby pomieścić miejscową ludność, i otworzyli muzułmańską wspólnotę Edmonton jako centrum meczetu i pomocy społecznej w 1992 roku. Od tych początków muzułmanie stanowią największą mniejszość religijną w mieście, w której 46 125 członków (2011) reprezentuje ponad 62 środowisk etnicznych na ponad 20 meczetach w okolicy Edmonton (2019).

Społeczność żydowska Edmonton reprezentowana jest przez Żydowską Federację Edmonton, która prowadzi historyczny Cmentarz Żydowski Edmonton, zakupiony w 1907 r. W mieście jest sześć synagogi. Najstarsza Beth Israel została założona w 1912 roku i służyła jako dom pierwszej żydowskiej szkoły dziennej w Kanadzie. Wśród innych religii Abrahamowych działających w Edmonton znajdują się Baháí Faith, obsługujące centrum Baháí w Norwood i Druze, z kanadyjskim centrum Druze położonym w północno-zachodnim dystrykcie przemysłowym.

Bazylika św. Józefa jest jedyną bazyliką w zachodniej Kanadzie. W 2011 roku 26,2 procent mieszkańców Edmonton uznało za katolików.

Edmonton jest również gospodarzem kościoła katolickiego Maronite, na ulicy 76 Avenue/98, z usługami w języku angielskim w soboty i arabskim w niedziele. Wspólnota hinduska w Edmonton jest obsługiwana przez Hinduskie Towarzystwo Alberty (Świątynia Północno-Indyjska) i Stowarzyszenie Ganapatii w Albercie (Świątynia Południowo-Indyjska). Społeczność Sikh w Edmonton jest obsługiwana przez czterech gurdwarów. Edmonton jest również domem dla dwóch z pięciu kongregacji Unitariańskich w Albercie - Unitariańskiego Kościoła Edmontona i Kongregacji Unitarnej Westwood; pozostałe trzy znajdują się w Calgary, Lethbridge i Red Deer.

Edmonton jest domem Alberty Innovates, finansowanej z funduszy regionalnych korporacji badawczo-rozwojowej działającej w Bell Tower w Edmonton

Edmonton jest głównym ośrodkiem gospodarczym północnej i centralnej Alberty oraz głównym ośrodkiem dla przemysłu naftowego i gazowego. Na rok 2014 szacowana wartość dużych projektów w regionie metropolitalnym Edmonton wyniosła 57,8 mld USD, z czego 34,4 mld USD przypada na sektor ropy naftowej i gazu, piasków naftowych oraz rurociągów.

Edmonton tradycyjnie był centrum przemysłu petrochemicznego Albertan, zdobywając w latach 1940. pseudonim "Oil Capital of Canada". Branże dostawcze i usługowe napędzają silnik do wydobycia energii, podczas gdy badania rozwijają nowe technologie i wspierają rozszerzone przetwarzanie wartości dodanej ogromnych zasobów ropy naftowej, gazu i piasku naftowego w Albercie. Według doniesień są one drugim co do wielkości na świecie po Arabii Saudyjskiej.

Znaczny wzrost w sektorach technologicznych wynika z renomy Edmontona jako jednego z czołowych kanadyjskich ośrodków badawczych i edukacyjnych. Inicjatywy badawcze są zakotwiczone przez instytucje edukacyjne, takie jak Uniwersytet Alberta (U A), a także inicjatywy rządowe w Alberta Innovates i Edmonton Research Park. U-of A jest domem Narodowego Instytutu Nanotechnologii.

Widok okręgu Edmonton w 2018 roku

W latach 1970. i 1980. Edmonton stał się głównym centrum finansowym, otwierając zarówno regionalne biura głównych banków Kanady, jak i lokalnych instytucji. Jednak zawirowania w gospodarce lat 1980. radykalnie zmieniły sytuację. Działalność lokalna, taka jak Principal Trust czy Canadian Commercial Bank, nie powiedzie się, a niektóre biura regionalne zostały przeniesione do innych miast. W latach 1990-tych doszło do umocnienia gospodarki, a Edmonton jest teraz domem kanadyjskiego Zachodniego Banku, jedynego publicznie notowanego Harmonogramu I, czarterowanego siedziby głównej banku na zachód od Toronto. Inne ważne instytucje finansowe to ATB Financial, Servus Credit Union (dawniej Capital City Savings), TD Canada Trust and Manulife Financial.

Edmonton był miejscem narodzin kilku firm, które osiągnęły status międzynarodowy. Na lokalnym rynku detalicznym powstało wiele pomysłów na sklepy, takich jak: The Brick, Katz Group, AutoCanada, Boston Pizza, Pizza 73, Liquor Stores GP (w tym Liquor Depot, Liquor Barn, OK Liquor oraz Grapes & Grains), Planet Organic, Shaw Communications, Empire Design, Running Room, Booster Juice, Earl Fountain Tire i XS Cargo.

Położenie geograficzne Edmontona uczyniło z niego idealne miejsce do dystrybucji i logistyki. Obiekt operacyjny CN Rail w Ameryce Północnej znajduje się w mieście, a także w głównym obiekcie intermodalnym, który obsługuje wszystkie ładunki przychodzące z portu Prince Rupert w Kolumbii Brytyjskiej. Na początku 2020 r. przedsiębiorstwo CN Rail ogłosiło zamknięcie swojego centrum kontroli w Montrealu i ostatecznie zamknie również centrum kontroli w Vancouver, w celu skonsolidowania wszystkich swoich operacji kontrolnych w Edmonton.

Handel detaliczny

West Edmonton Mall jest największym centrum handlowym w obu Amerykach.

Edmonton jest domem dla kilku centrów handlowych i największego centrum handlowego w Ameryce Północnej, West Edmonton Mall, które uważa się za 10. największe centrum handlowe na świecie. Do innych wymienianych centrów handlowych należą: Bonnie Doon Shopping Centre, Edmonton City Centre (połączenie dawnych centrów Edmonton Centre i centrów Eaton Centre), Southgate Centre, Kingsway Mall, Northgate Centre, Riverview Crossing, Londonderry Mall i Mill Woods Town Centre.

Edmonton ma również wiele dużych centrów handlowych i centrów energetycznych. Niektóre z najważniejszych to: South Edmonton Common (największy rozwój handlu detalicznego na wolnym powietrzu w Ameryce Północnej), Mayfield Common, Westpoint, Skyview Power Center, Terra Losa Center, Oliver Square, Southpark Center, Meadows, Christy's Corner, Currents of Windermere i Manning Village.

W przeciwieństwie do ośrodków podmiejskich, Edmonton ma wiele miejskich punktów sprzedaży detalicznej. Największy z nich, Old Strathcona, obejmuje wiele niezależnych sklepów między 99 Street i 109 Street, na Whyte Avenue i w okolicy. W centrum Edmonton jest kilka dzielnic handlowych, w tym centrum Edmonton City Center, Jasper Avenue i 104 Street. W pobliżu Oliver, 124 Street jest domem dla znacznej liczby sklepów detalicznych. Edmonton jest kanadyjskim ośrodkiem testowym dla wielu amerykańskich sprzedawców, takich jak Bath & Body Works i Calvin Klein.

Wiele wydarzeń zakotwiczonych jest w centrum dzielnicy sztuki, skupionej wokół Placu Churchilla (nazwanego na cześć Sir Winstona Churchilla). Na południowej stronie rzeki dzielnica uniwersytecka i Whyte Avenue znajdują się teatry, sale koncertowe i różne miejsca muzyki na żywo. Środkowa część kwadratu buduje wielowymiarowy brązowy posąg Churchilla, odsłonięty przez Lady Soames 24 maja 1989 roku. To kopia posągu Oscara Nemona.

Sztuki artystyczne

Francis Winspear Center for Music to centrum sztuki widowiskowej w centrum Edmonton. Centrum jest domem Orkiestry Symfonicznej Edmonton.

Francis Winspear Center for Music otworzył w 1997 r. po latach planowania i gromadzenia funduszy. Opisany jako jeden z najbardziej doskonałych akustycznie sal koncertowych w Kanadzie, jest domem Orkiestry Symfonicznej im. Edmontona i organizuje co roku wiele różnych pokazów. Siedzi w nim 1 932 patronów i mieści 3 milionów dolarów na Organie Koncertowym Davisa, największym organie koncertowym w Kanadzie. Avenue 102 to teatr Citadel, nazwany Citadel Armii Zbawienia, w którym Joe Shoctor po raz pierwszy założył Citadel Theater Company w 1965 roku. Obecnie jest jednym z największych kompleksów teatralnych w Kanadzie, z pięcioma halami, z których każdy specjalizuje się w różnych rodzajach produkcji. W 2015 roku Teatr Citadel stał się domem teatru katalitycznego. Na terenie Uniwersytetu w Albercie znajduje się 2,534-osobowa Północna Sala Jubileuszowa im. Alberty, która w ramach 2005-letnich uroczystości w prowincji miała ponad rok poważnych renowacji. Zarówno on, jak i jego południowy bliźniak w Calgary zostały zbudowane w 1955 r. na złoty jubileusz w prowincji i były gospodarzami wielu koncertów, musicali i baletów. Na przedniej stronie budynku jest cytat z życia Suetoniusa w Augustus: "Znalazł miasto zbudowane z cegły - zostawił je zbudowane z marmuru."

W dzielnicy Old Strathcona znajduje się dzielnica teatralna, w której znajdują się stodoły ATB Financial Arts (siedziba główna Międzynarodowego Festiwalu Fringe Edmonton), Playhouse Walterdale i Theater Varscona (baza operacyjna dla kilku firm teatralnych, w tym Teatro la Quindiina, Teatr Shadow, Die-Nasty, Teatr Jane Plane i Grindstone d). Edmonton został nazwany stolicą Kanady w 2007 roku. Ukraiński Zespół Dnipro w Edmonton, wraz z innymi ukraińskimi chórami, takimi jak Ukraiński Chór Męski w Edmonton, pomaga zachować ukraińską kulturę muzyczną w ramach parametrów kanadyjskiej wielokulturowej tożsamości w Edmonton.

Festiwale

Edmonton organizuje co roku kilka dużych festiwali, które mają swój przydomek "Canada's Festival City". Na Placu Churchill w centrum Edmonton organizuje się wiele festiwali każdego lata. Festiwal Sztuki i Projektowania Works, który odbędzie się od końca czerwca do początku lipca, przedstawia kanadyjską i międzynarodową sztukę i design znanych artystów nagrodzonych, jak również artystów wschodzących i studenckich. Międzynarodowy Festiwal Performów Ulicznych w Edmonton odbędzie się w połowie lipca i jest największym tego typu festiwalem w Ameryce Północnej. Festiwal TD Edmonton International Jazz odbywa się pod koniec czerwca i wraz z Montrealem były to pierwsze festiwale jazzowe w Kanadzie.

Edmonton Folk Music Festival. Edmonton organizuje co roku kilka dużych festiwali.

Głównym letnim festiwalem Edmontona jest K-Days, dawniej Klondike Days, Capital Ex i pierwotnie wystawa Edmonton. Założona w 1879 r. wystawa Edmonton była początkowo dorocznym targiem i wystawą, która ostatecznie przyjęła motyw "gorączka złota", stając się Dniami Klondike w latach 1960. Northlands, operatorzy, zmienili nazwę festiwalu "Ex stolicy Edmonton" lub "Capital Ex" w 2006 r. W 2012 roku Edmonton Northlands przeprowadził sondaż, aby zmienić nazwę festiwalu, który doprowadził do zmiany nazwy na "K-Days". W latach 1974-2017 w Edmonton odbyła się kanadyjska edycja finałowa Rodeo, ale w 2018 r. przeniosła się do Red Deer z powodu zamknięcia Coliseum.

Międzynarodowy Festiwal Fringe w Edmonton, który odbył się w połowie sierpnia, jest największym festiwalem teatralnym w Ameryce Północnej. Również w sierpniu Edmonton organizuje Festiwal Muzyczny im. Edmontona Folka, czwarty wielki festiwal folkowy w Kanadzie. Inne letnie festiwale w Edmonton i wokół niego to: Festiwal Dziedzictwa Edmonton, Taste of Edmonton, Chaos Alberta Festival, Interstellar Rodeo, Big Valley Jambore, Pigeon Lake Music Festival, Edmonton Rockfest, Edmonton International Reggae Jamboree Festival, Edmonton Blues Festival i Cariwest. Edmonton organizuje również wiele festiwali zimowych, z których jednym z najstarszych jest Festiwal Srebrnych Skat. Inni to Latający Canoe Volant, Ice on Whyte i Ice Magic Festival.

Muzyka

We wczesnych czasach miasta muzyka była wykonywana w kościołach i w halach społecznościowych. Edmonton ma historię opery i muzyki klasycznej; obie grupy wspierane są przez różne kluby i stowarzyszenia. Pierwsza główna stacja radiowa Edmonton, CKUA, rozpoczęła transmisję muzyki w 1927 roku. Miasto jest centrum nauki muzyki; Uniwersytet w Albercie rozpoczął swój wydział muzyczny w 1945 r., a Uniwersytet w MacEwan otworzył w 1980 r. program teatru jazzowego i muzycznego. Festiwale muzyki jazzowej, ludowej i klasycznej to popularne imprezy rozrywkowe w mieście.

Orkiestra Symfoniczna im. Edmontona istnieje od 1913 r. w różnych wcieleniach. W 1952 r. orkiestry Edmonton Philharmonic i Edmonton Pops połączyły się, tworząc nowoczesną wersję 60-osobową. Orkiestra występuje w Francis Winspear Center for Music.

Miasto ma również tętniącą życiem popularną scenę muzyczną z różnych gatunków, w tym hip-hop, reggae, R&B, rock, pop, metal, punk, country i electron. Wśród znanych muzyków z przeszłości i teraźniejszości są Robert Goulet, Tommy Banks, Stu Davis, Tim Feehan, Cadence Weapon, Kreesha Turner, The Smalls, SNFU, Social Code, Stereos, Dziesięć Second Epic, Tupelo Honey, Mac DeMarco, Wykrzyknij, Psyche, Purity Ring, The Wet Secrets, Nuela, Celels igh Cardinal i Ruth B.

Życie nocne

Otwarty w 1915 roku, Princess Theater jest najstarszym kinem w mieście.

W Edmonton jest kilka kluczowych obszarów życia nocnego. Najpopularniejszym jest pas Whyte Avenue (82 Avenue), między 109 Street a 99 Street; ma największą liczbę zabytków w Edmonton, barów, klubów i restauracji na całym obszarze, ale przeważnie na zachód od Gateway Boulevard (103 Street). Kiedy serce miasta Strathcona (załączonego przez Edmonton 1 lutego 1912 r.) uległo dezremontowi w połowie 20 wieku. Począwszy od lat 1970., skoordynowane wysiłki zmierzające do ożywienia obszaru poprzez strefę rewitalizacji gospodarczej doprowadziły do powstania obszaru bogatego w odbudowane zabytkowe budynki i przyjemne krajobrazy. Bliskość Uniwersytetu w Albercie doprowadziła do powstania dużej liczby restauracji, pubów, modnych klubów oraz sklepów detalicznych i specjalistycznych. W tym obszarze znajdują się również dwa niezależne teatry filmowe: Garneau i Princess, a także kilka kin na żywo, muzyki i komedii.

Od połowy lat 1990. w śródmieściu Edmonton był stale odnawiany i rozwijany. Wiele budynków zostało zniszczonych podczas boomu naftowego, począwszy od lat 1960. i dalej w latach 1980., aby utorować drogę wieżom biurowym. Zawsze istniały liczne placówki typu pub, salony hotelowe i restauracje. W ostatnim dziesięcioleciu nastąpił silny odrodzenie w bardziej popularnych miejscach. Edmonton ma również duże zapotrzebowanie na wycieczki po pub crawl w mieście. Na głównej ulicy Edmontona, Jasper Avenue, znaleziono różne kluby. W centrum Edmonton City Center mieści się również kino Landmark Cinemas z dziewięcioma ekranami. Niedochodowe kino metra pokazuje co tydzień różne alternatywne lub niepublikowane filmy.

West Edmonton Mall posiada kilka placówek pogodzinowych oprócz wielu sklepów i atrakcji. Bourbon Street ma liczne zakłady spożywcze; kluby i kasyna można również znaleźć w kompleksie. Teatr Scotiabank (wcześniej znany jako Silver City), na zachodnim końcu centrum handlowego, jest teatrem z 12 ekranami i systemem IMAX.

Parkland

Dolina rzeki Edmonton jest najdłuższym odcinkiem połączonego parklandu miejskiego w Ameryce Północnej, a Edmonton ma najwyższy parkland na mieszkańca w każdym kanadyjskim mieście; dolina rzeki jest 22 razy większa niż Park Centralny Nowego Jorku. Dolina rzeczna jest domem dla różnych parków, od w pełni obsługiwanych parków miejskich do obiektów typu kempingowego o niewielkiej powierzchni. Ta główna "Wstążka zieleni" jest uzupełniona przez wylewki i wąwozy dopływowe, w szczególności Whitemud Creek, Blackmud Creek i Mill Creek Ravine. W całym mieście znajduje się również wiele parków sąsiedzkich, które mają łącznie 111 km² (27400 akrów) parklanu. W obrębie 7,400 ha (18,000 akrów), 25 km (16 mi) systemu parku dolin rzecznych, znajduje się 11 jezior, 14 wąwozów i 22 dużych parków, a większość miasta ma dostęp do rowerów i szlaków pieszych. Szlaki te są również częścią szlaku pieszego 235 km (146 mi) Waskahegan. Miasto Edmonton nazwało pięć parków w systemie Parków Rzecznych na cześć każdego z "Sławnych Pięciu".

Szlak w parkach doliny rzeki Saskatchewan

Ulice i parklandy Edmontona zawierają również jedno z największych pozostałych na świecie skupisk zdrowych amerykańskich wiązów, które nie są dotknięte holenderską chorobą wiązową i które wytępiły ogromne ilości takich drzew we wschodniej Ameryce Północnej. Sosna Jack, sosna lodgepole, świerk biały, brzoza biała, aspen, popiół górski, klon amuru, oliwa rosyjska, popiół zielony, basswood, różne plary i wierzby, królik kwitnący, drzewo Mayday i klon Manitoba są również obfite; dęb, klon srebrny, hawthorn i Ohio buckeye są coraz popularniejsze. Do innych wprowadzonych gatunków drzew należą: popiół biały, świerk niebieski, klon norweski, dęb czerwony, klon cukrowy, kasztan pospolity, jabłko McIntosh i czereśnia Evans. Trzy gatunki orzechów włoskich - orzech maślany, orzech manchurski i orzech włoski - przeżyły w Edmonton.

Kilka pól golfowych, zarówno publicznych, jak i prywatnych, znajduje się również w dolinie rzeki; długie letnie dzienne godziny w tym północnym mieście zapewniają wydłużoną zabawę od wczesnego poranka do wieczora. Kursy golfowe i system parkowy stają się zimowym obszarem rekreacyjnym w tym sezonie, a jazda na nartach i jazda na łyżwach biegowych jest popularna w czasie długiej zimy. W dolinie rzeki znajdują się również cztery zjazdowe stoky narciarskie, dwa w mieście i dwa bezpośrednio na zewnątrz.

Wejście do Sanktuarium w Larch

Edmonton & Area Land Trust (EALT) jest organizacją charytatywną skupiającą się na ochronie obszarów przyrodniczych w Edmonton i otaczających gminach. Jego pierwszym projektem w Edmonton była ochrona Larch Sanctuary poprzez 59-akrową umowę o ochronie przyrody z miastem, rozciągającą się od Whitemud Creek na południe od 23rd Avenue, i zawierającą jedyne okbow jezioro w mieście. EALT współpracuje z wieloma organizacjami w Edmonton i pracuje obecnie nad ochroną 233 akrów lasów i gruntów rolnych w pętli rzeki w północno-wschodnim Edmonton.

Obywatele mają różnorodne możliwości wolontariatu, które umożliwią im udział w zarządzaniu parklanem Edmonton i doliną rzeczną. Programy wolontariackie obejmują oczyszczenie doliny rzecznej, korzenie drzew i udział w parkach. Rzeka Valley Clean-up angażuje wolontariuszy, aby każdego roku zbierali setki toreb śmieci.

Muzea i galerie

Lobby wejścia do nowego Muzeum Królewskiego Alberty

W Edmonton jest wiele muzeów różnej wielkości. Największym jest Muzeum Królewskie Alberty (RAM), znane wcześniej jako Muzeum Prowincji Alberta, do czasu zmiany jego nazwy na cześć stuletniej wizyty królowej Elżbiety II w Albercie w 2005 r. W pamięci RAM znajduje się ponad 10 milionów obiektów i przedstawia kulturę i praktyki różnych plemion aborygenicznych w regionie. W 2018 r. budynek przeniósł się ze swojej lokalizacji w Glenorze do nowego budynku w centrum 103A Avenue i 97 Street. Muzeum zorganizowało wielkie otwarcie i wydało 40 000 darmowych biletów na pierwsze kilka dni działalności.

Telus World of Science znajduje się w sąsiedztwie Woodcroft na północny zachód od centrum miasta. Otwarto ją w 1984 r. i od tego czasu kilkakrotnie ją rozszerzano. Zawiera pięć stałych galerii, jedną dodatkową galerię dla eksponatów tymczasowych, teatr IMAX, planetarium, obserwatorium i radiostację amatorską. Zoo w Dolinie Edmonton znajduje się w dolinie rzeki na południowy zachód od centrum miasta.

Muzeum Lotnictwa Alberta, znajdujące się w hangarze na lotnisku City Center, zostało zbudowane na potrzeby planu szkolenia w lotnictwie Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Jego kolekcja obejmuje zarówno cywilne, jak i wojskowe samoloty, z których największym jest Boeing 737 i dwa CF-101 Voodoos. Posiada również jeden z 3 rakiet BOMARC w Kanadzie.

Fort Edmonton Park jest największym kanadyjskim muzeum życia według obszarów.

Centrum Dziedzictwa Armories Książę Walii jest domem Muzeum Wojskowego Pułku Loyala Edmontona. Muzeum poświęcone jest zachowaniu dziedzictwa wojskowego i poświęceniom, jakie poświęcają ludzie Edmonton i Alberty w ogóle. W muzeum znajdują się dwie galerie i kilka mniejszych eksponatów. Kolekcja obejmuje historyczną broń palną, mundury, pamiątki, pamiątki, rachunki wojskowe, a także dużą kolekcję fotograficzną i archiwalną, obejmującą okres przedwojenny. Muzeum prezentuje wystawę na temat roli 49. batalionu CEF w kanadyjskiej Ofensywie Sto Dni.

Telefoniczne Centrum Historyczne to muzeum telefoniczne, które znajduje się również w Centrum Dziedzictwa Armii Walii. Oprócz zbioru artefaktów, które śledzą historię telefonu, muzeum ma własny teatr z krótkim filmem kierowanym przez robota Xeldona. Od kwietnia 2019 roku muzeum jest na stałe zamknięte.

Muzeum Kolei Alberta znajduje się w wiejskiej północno-wschodniej części miasta. Zawiera on różnorodne lokomotywy i wagony kolejowe z różnych okresów i obejmuje działającą lokomotywę parową. Ponieważ większość eksponatów znajduje się na zewnątrz, jest ona otwarta tylko między dniem Wiktorii a dniem pracy.

Galeria Sztuki Alberty jest największą galerią sztuki Edmontona.

Fort Edmonton Park, największe kanadyjskie muzeum historii życia, znajduje się w dolinie rzeki na południowy zachód od centrum miasta. Dziedzictwo Edmontona ukazuje się poprzez zabytkowe budynki (z których wiele to oryginały przenoszone do parku), stroje tłumaczy historycznych i autentyczne artefakty. W sumie obejmuje historię regionu od około 1795 do 1929 (reprezentowany przez Forta Edmontona), a następnie chronologicznie przez 1885, 1905 i 1920 ulice, a także rekreację 1920. w połowie drogi. Pociąg parowy, wagony uliczne, samochody i pojazdy ciągnięte konno mogą być widziane w ruchu (i wykorzystywane przez odbiorców) wokół parku. Muzeum Johna Waltera i obszar historyczny (c) 1875-1901) znajduje się w kanadyjskim rejestrze miejsc historycznych. Uniwersytet w Albercie prowadzi własny wewnętrzny serwis Muzeów i Kolekcji.

Galeria Sztuki Alberty (AGA) jest największą galerią w mieście. Wcześniej mieści się w ikonicznym budynku 1970s Brutalist zaprojektowanym przez Dona Bittorfa, kolekcja AGA miała ponad 5.000 dzieł sztuki. W lipcu 2007 r. wyburzono poprzedni budynek AGA, aby utorować drogę do budowy nowego obiektu zaprojektowanego przez Randalla Stouta. Szacuje się, że koszt projektu przekroczy 88 mln USD, a kwota, którą Rada Miasta Edmonton przekazała na budowę, spotkała się z pewnymi kontrowersjami. AGA została oficjalnie otwarta 31 stycznia 2010 r. Galerie sztuki handlowej można znaleźć w całym mieście, zwłaszcza w korytarzu 124 Street/Jasper Avenue, znanym jako "spacer galerii".

Edmonton jest domem dla czterech centrów artystycznych zlokalizowanych w centrum Harcourt House, Latitude 53, Ociciwan Contemporary Art Collective i Society of Northern Alberta Print-Artists (SNAP). Uniwersytet w Albercie i MacEwan mają również galerie: Galeria Sztuk Pięknych i Galeria Sztuki Mitchella. Na Uniwersytecie Muzeów i Kolekcji Alberta znajduje się również 17 milionów obiektów, 29 zarejestrowanych zbiorów muzealnych i okazjonalnych wystaw.

Edmonton ma wiele zawodowych drużyn sportowych, w tym zespół Edmonton Football Team, wcześniej nazywany Edmonton Eskimos, kanadyjską Ligę Piłkarską, Edmonton Oilers z National Hockey League oraz FC Edmonton z kanadyjskiej Premier League. Młodzieżowe kluby sportowe to Edmonton Huskies i Edmonton Wildcats z Kanadyjskiej Młodzieżowej Ligi Piłkarskiej oraz Edmonton Oil Kings z Zachodniej Ligi Hokejowej. Do miejsc dla zawodowych i młodszych drużyn sportowych Edmonton należą stadion Commonwealth (Edmonton Football Team), Argyll Velodrome, Rogers Place (Oilers and Oil Kings), Edmonton Ballpark (Prospects), Universiade Pavilion (Energy) i Clarke Stadium (FC Edmonton, Huskies i Wildcats).

Rogers Place to wielowymiarowa arena wewnętrzna, a obecna arena domowa dla Oilerów Edmonton NHL.

Zespoły Edmontona rywalizują z zespołami Calgary, a gry między zespołami Edmonton i Calgary są często określane mianem Bitwy Alberty.

W Edmontonie wybitne zespoły hokejowe to: oryginalne wcielenie w hokeja na młodej hokeju Edmonton Oil Kings, z udziałem wielu mistrzostw ligi i krajowych mistrzostw w piłce nożnej w Western Hockey League; z Edmonton Flyers, z wieloma Lester Patrick Cups i jednym narodowym Pucharem Allan, oraz Edmonton Roadrunners of the American Hockey League. Do innych ważnych w przeszłości drużyn sportowych należą: Edmonton Grads, drużyna koszykarska kobiet z 108 tytułami lokalnymi, regionalnymi, krajowymi i międzynarodowymi oraz mistrzami świata przez 17 lat z rzędu; Edmonton Trappers, zespół baseballu na poziomie Triple-A z wieloma podziałami i tytułami ligowymi w Pacific Coast League, oraz Edmonton Rush, drużyna lacrosse'a z jednym ligowym mistrzostwem.

Lokalne uniwersyteckie drużyny sportowe obejmują U Złotych Niedźwiedzi, U A Pandas, NAIT Ooks i MacEwan Griffins. Do lokalnych zespołów amatorskich należą m.in. Edmonton Gold of the Rugby Canada Super League oraz dwie płaskie ligi rolkowe: Oil City Roller Derby i E-Ville Roller Derby.

Raceway w Castrol organizuje w swoim obiekcie obok międzynarodowego portu lotniczego w Edmonton regularne sportowe samochody i krajowe imprezy IHRA. Na lotnisku organizowane są również wyścigi konne w Century Mile Racetrack i Casino. Droga Edmonton International Raceway, w której organizowane są wyścigi NASCAR Pinty, znajduje się około 50 km na południe w pobliżu Wetaskiwin.

Stadion Commonwealth jest wielofunkcyjnym stadionem na otwartym powietrzu. Otwarty w 1978 roku na Igrzyska Wspólnoty Narodów, obiekt jest również wykorzystywany jako stadion domowy dla drużyny piłkarskiej im. Edmontona.

W latach 2005-2012 Edmonton prowadził coroczny obwód na Indy Racing League, znanej jako Edmonton Indy. Do innych wydarzeń sportowych organizowanych w przeszłości przez Edmonton należą: Igrzyska Wspólnoty Narodów 1978, World University Games 1983 (Universiade), Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2001, Mistrzostwa Świata w Ringette 2002, mistrzostwa świata w 2005 r., Puchar Świata w Rugby Kobiet 2006, Mistrzostwa Świata U-20 w Piłce Nożnej Kobiet 2007 i 2014, Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2015 oraz Mistrzostwa Świata Otwarte Kobiet w Kanadzie. Edmonton dzielił obowiązki hostingowe z Calgary na Mistrzostwach Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie 2012. Edmonton jest jednym z miejsc mistrzostw świata w piłce nożnej 2026

Rada miejska

Rada Miasta Edmonton składa się z burmistrza i dwunastu radnych na czteroletnią kadencję. Każdy radny jest wybierany na oddziale (okręg wyborczy); burmistrz jest wybierany na ogół. Wybory nie są partyjne. Rada jest odpowiedzialna za zatwierdzanie budżetu miasta oraz za opracowywanie przepisów i polityk mających na celu promowanie zdrowia i bezpieczeństwa mieszkańców Edmonton. Rada uchwala wszelkie przepisy dotyczące policji miejskiej, straży pożarnej, parków, bibliotek, a także energii elektrycznej, zaopatrzenia w wodę, odpadów stałych i kanalizacji.

W dniu 22 lipca 2009 r. Rada Miasta przyjęła system wyborczy, który dzieli Edmonton na 12 oddziały, zamiast dwóch poprzednich na każdego z sześciu oddziałów. System ten wszedł w życie po kolejnych wyborach w październiku 2010 roku. Najnowsze wybory odbyły się w październiku 2017 r., a członkowie wybrani na czteroletnią kadencję.

Polityka prowincji

Edmonton jest domem budynku legislacyjnego Alberta, miejsca spotkań Zgromadzenia Ustawodawczego Alberty.

Edmonton jest stolicą prowincji Alberta i posiada wszystkie główne prowincjonalne obszary władzy, takie jak parlament prowincji Alberta. Region Metropolitalny Edmonton reprezentowany jest przez 20 MLA, po jednym dla każdego okręgu wyborczego. Wiele z tych granic zmieniono, dostosowano i zmieniono ich nazwę, gdy miasto się urosło. W obecnej 30. kadencji w Albercie prawie wszystkie okręgi Edmontona reprezentowane są przez członków opozycyjnej partii Alberta Nowo Demokratyczna. Jednym z MLA, Rachel Notley, jest również lider opozycji.

Polityka federalna

Edmonton reprezentowany jest przez dziewięciu posłów do Parlamentu Europejskiego, z których jeden jest wybierany do reprezentowania każdego z jego federalnych okręgów wyborczych. W obecnym 43. kanadyjskim parlamencie ośmiu posłów jest członkami Konserwatywnej Partii Kanady, natomiast pozostali posłowie są częścią Nowej Partii Demokratycznej. Po wyborach federalnych w 2019 r. Edmonton po raz pierwszy od 1980 r. zabrakło reprezentacji w rządzie federalnym. W porównaniu z resztą Alberty, Edmonton ma tendencję do głosowania na więcej partii lewicowych. Jednak ze względu na podział głosów Partia Konserwatywna dominuje w Edmonton, przy czym w wyborach federalnych w 2019 roku Edmonton-Strathcona jedynym okręgiem wyborczym, który nie głosował na konserwatywnego.

Straż pożarna

Siedziba firmy Edmonton Fire Rescue Services, biura administracyjne i stacja numer 1

Edmonton Fire Rescue, założony w 1892 r., jest profesjonalnym wydziałem gaśniczym pracującym w pełnym wymiarze godzin, który świadczy różnorodne usługi w Edmonton i w okolicy. Niektóre z głównych zadań służby to tłumienie ognia, pomoc w nagłych wypadkach medycznych, ratownictwo jednostek wodnych na północnej Saskatchewan oraz sytuacje kryzysowe związane z materiałami niebezpiecznymi. Edmonton Fire Rescue jest jednym z dziewięciu kanadyjskich służb pożarniczych, które są akredytowane przez Centrum Doskonałości Bezpieczeństwa Publicznego.

Policja

Policja miejska, Policja Edmonton, została założona w 1892 r. i w 2012 r. miała około 1 400 funkcjonariuszy. Edmonton doświadczył spadku przestępczości w latach 1990., wzrostu na początku lat 2000. i kolejnego spadku pod koniec dekady.

Pojazd policji w centrum.

W 2013 r. w obszarze metropolitalnym spisu ludności w Edmonton (CMA) wskaźnik ciężkości przestępczości wyniósł 84,5, czyli był wyższy od średniej krajowej wynoszącej 68,7. Wskaźnik ciężkości zbrodni był piątym co do wielkości wskaźnikiem wśród CMA w Kanadzie za Reginą, Saskatoon, Kelowną i Vancouver. Edmonton miał czwarte zabójstwa w 2013 roku o 27.

Wojskowy

Baza Sił Kanadyjskich Edmonton jest domem 1 kanadyjskiej Grupy Brygady Zmechanizowanej (1 CMBG), grupy brygady Armii Regularnej 3. kanadyjskiej Dywizji Armii. Jednostki w 1 r. CMBG obejmują Konia Lorda Strathcona (Royal Canadians), 1 Pułk Inżynierów Walki, dwa z trzech batalionów Kanadyjskiej Piechoty Lekkiej Księżnej Patricii oraz różne centrale, służby i elementy wsparcia. Mimo że nie jest częścią 1 CMBG, 408 taktycznych helikopterów i 1 pogotowia terenowego znajdują się w grupie brygady. Wszystkie te jednostki znajdują się w Lancaster Park, na północ od miasta. Od 1943 r., jako CFB Namao (obecnie CFB Edmonton/Edmonton Garrison), była to główna baza lotnicza. W 1996 r. wszystkie stacjonarne jednostki lotnicze zostały przeniesione do CFB Cold Lake.

Kanadyjskie Centrum Spadochronowe znajdowało się w mieście do 1996 r., kiedy przeniesiono je do CFB Trenton w Ontario i zmieniono nazwę na Canadian Army Advanced Warfare Center. Przeniesienie 1 CMBG i jednostek składowych z Calgary miało miejsce w 1996 r. w ramach tego, co opisano jako środek oszczędzający koszty. Brygada istniała w Calgary od lat 1950., a Koń Lorda Strathkony był tradycyjnie jednostką garnizonową w Calgary, datującą się przed I wojną światową.

Edmonton posiada również duży rezerwat wojskowy z grupy 41 Canadian Brigade Group (41 CBG), w tym Pułk Lojalnego Edmontona (4. batalion, kanadyjska piechota lekka księżniczki Patricia); 41 Combat Engineer Regiment; Bateria HQ, 20. Pułk Artylerii Polowej; i B Squadron z South Alberta Light Horse, jednej z najstarszych jednostek rezerwowych Alberty. Edmonton, mimo że jest daleko od wybrzeży Kanady, jest również domem HMCS Nontaki, rejonu rezerwatu morskiego. Istnieje wiele korpusów kadetowych różnych elementów (marynarki, armii i sił powietrznych) w Edmonton.

Transport

Wieża kontrolna na lotnisku Edmonton. Międzynarodowy port lotniczy jest głównym lotniczym obiektem pasażerskim i lotniczym dla regionu metropolitalnego Edmonton.

Lotnictwo

Edmonton jest główną bramą transportu lotniczego do północnej Alberty i północnej Kanady. Port lotniczy Edmonton International Airport (EIA) jest głównym portem lotniczym obsługującym miasto.

EIA świadczy usługi pasażerskie na rzecz miejsc docelowych w Stanach Zjednoczonych, Europie, Meksyku i na Karaibach. OOŚ znajduje się w hrabstwie Leduc, w pobliżu miasta Leduc i Parku Biznesowego Nisku Industrial. Ponieważ bezpośrednie odległości od Edmonton do miejsc takich jak Londyn w Wielkiej Brytanii są krótsze niż do innych głównych portów lotniczych w zachodniej Ameryce Północnej, Edmonton Airports pracuje nad stworzeniem dużego centrum żeglugi kontenerowej o nazwie Port Alberta.

Kolej

Edmonton jest głównym węzłem transportowym kanadyjskiej kolei krajowej, której centrum zarządzania operacjami w Ameryce Północnej znajduje się w ich biurach w Edmonton. Jest ona również powiązana z kanadyjską siecią kolejową Pacyfiku, która świadczy usługi z Calgary na południe i rozciąga się na północny wschód od Edmonton, aby obsługiwać przemysłowe Heartland w Albercie.

Międzymiastowa kolejowa kolej pasażerska jest świadczona przez najważniejszy pociąg Via Rail, Kanadyjczyk, podczas podróży między Vancouver, Kolumbią Brytyjską i Toronto, Ontario. Pociągi pasażerskie zatrzymują się na dworcu kolejowym Edmonton trzy dni w tygodniu w obu kierunkach. Pociąg łączy Edmonton z wieloma przystankami w Kolumbii Brytyjskiej, Albercie, Saskatchewan, Manitoba i Ontario. Pociąg łączy Edmonton z wieloma przystankami w Kolumbii Brytyjskiej, Albercie, Saskatchewan, Manitoba i Ontario.

Z powodu pandemii COVID-19 serwis na całej trasie kanadyjskiej został tymczasowo zawieszony na dzień 31 marca 2020 r. Serwis w Kanadzie od Vancouver na wschód do Winnipeg, w tym do Edmonton, ma zostać wznowiony 11 grudnia 2020 r., z jedną rundą tygodniowo.

Tranzyt publiczny

Autobus ETS w centrum tranzytowym Stadionu

Edmonton Transit Service (ETS) to miejska agencja tranzytu publicznego, obsługująca sieć Edmonton Light Rail Transit (LRT) oraz flotę autobusów. W 2017 r. ETS obsłużył około 86 997 466 osób; system autobusowy liczył 62 377 183 jeźdźców, podczas gdy sieć LRT obsługiwała 24 620 283 pasażerów.

Od lat 1990. do początku 2009 r. Edmonton był jednym z dwóch miast w Kanadzie, które nadal obsługują autobusy trolejowe, wraz z Vancouver. W dniu 18 czerwca 2008 r. Rada Miejska postanowiła zrezygnować z systemu autobusowego Edmonton Trolley, a ostatni autobus trolejbusowy ruszył 2 maja 2009 r.

Zaplanowana usługa LRT rozpoczęła się 23 kwietnia 1978 r., a od tego czasu zakończono osiem rozszerzeń sieci. Pierwotna linia Edmonton jest uważana za pierwszą "nowoczesną" linię kolejową lekką (tj. zbudowaną od podstaw, a nie jako modernizację starego systemu) w Ameryce Północnej, zbudowaną w mieście o liczbie ludności poniżej miliona osób. Wprowadziła ona zastosowanie taboru zaprojektowanego w Niemczech, który następnie stał się standardowym lekkim pojazdem kolejowym w Stanach Zjednoczonych. System pobierania opłat za przejazd przyjęty w 1980 r. przez Edmonton, wzorowany na europejskich systemach biletowych, stał się preferowanym podejściem dla północnoamerykańskiego przemysłu tranzytowego w odniesieniu do kolejnych projektów kolei lekkich. W dniu 24 kwietnia 2010 r. otwarto w całości czteroletnie przedłużenie południowej transzy lądowej (South LRT), w którym pociągi jeżdżą do parku Century (położonego przy ulicy 23 Avenue i 111 Street), zatrzymując się po drodze w South Campus i Southgate Center. Linia do Northern Alberta Institute of Technology w północno-środkowym Edmonton, wykorzystująca tę samą technologię wysokiego poziomu istniejącego systemu, otworzyła 6 września 2015 r. Edmonton obecnie buduje południowo-wschodnią część Doliny, która zaczyna się w Mill Woods i kończy w centrum miasta. Oczekuje się, że część południowo-wschodnia zostanie otwarta w 2021 r., po znacznych opóźnieniach. Oczekuje się, że w 2021 r. rozpocznie się budowa drugiej i ostatniej fazy linii doliny, która rozszerzy linię na zachód do gospodarstw rolnych Lewisa. W odróżnieniu od linii Capital i Metro, pociągi na linii Valley wykorzystają technologię niskopodłogową.

Drogi i autostrady

Anthony Henday Drive w Edmonton. Autostrada jest główną obwodnicą miasta.

W dużej mierze system z siatką stanowi większość sieci drogowej i ulicznej Edmontona. System adresowy jest najczęściej numerowany, a ulice biegną na południe do północy i aleje biegną na wschód do zachodu. Na terenach zabudowanych od lat 1950. ulice lokalne i główne jezdnie generalnie nie są zgodne z siecią. Główne drogi obejmują Kingsway, Yellowhead Trail (Highway 16), Whitemud Drive i Anthony Henday Drive.

Główne drogi łączące się z innymi społecznościami w Albercie, Kolumbii Brytyjskiej i Saskatchewan to Żółta autostrada na zachód i wschód oraz autostrada 2 (autostrada Queen Elizabeth II) na południe.

System ścieżek

Edmonton utrzymuje ponad 160 km (99 mi) szlaków wielofunkcyjnych; jednak większość z nich znajduje się w obrębie systemu parklandu dolin rzecznych.

Energia elektryczna i woda

Pierwsza firma energetyczna Edmonton powstała w 1891 r. i zainstalowała latarki wzdłuż głównej alei miasta, Jasper Avenue. Spółka energetyczna została zakupiona przez miasto Edmonton w 1902 r. i pozostaje obecnie własnością gminy jako EPCOR. Również odpowiedzialny za uzdatnianie wody, w 2002 r. EPCOR zainstalował na swoim terytorium największy na świecie system uzdatniania wody w ultrafiolecie (UV) (dezynfekcja ultrafioletowa). L. Zakład Uzdatniania Wody.

Usuwanie odpadów

Obiekt Edmonton Comdelegujący był największym obiektem kompostowania w Ameryce Północnej pod względem objętości i pojemności.

Obiekt Edmonton Comdelegujący, największy na świecie, jest również największym budynkiem ze stali nierdzewnej w Ameryce Północnej. Wśród innowacyjnych zastosowań odpadów miejskich znajduje się program recyklingu choinek bożonarodzeniowych. Drzewa zbiera się każdego stycznia i przepuszcza się przez rozdrabniacz; materiał ten jest stosowany jako dodatek do procesu kompostowania. Ponadto wióry drzewne absorbują znaczną część zapachu wytwarzanego przez kompost, dostarczając pierwiastek biofiltrujący, który zatrzyma zapach powodujący gazowe wyniki procesu. Kompostownia została trwale zamknięta w 2019 r. po stwierdzeniu, że jej konstrukcja uległa pogorszeniu. Edmonton prowadzi obecnie projekt pilotażowy dotyczący zbierania odpadów organicznych oddzielonych od źródeł, w którym uczestniczy około 8 000 gospodarstw domowych w trzynastu różnych dzielnicach. Program zostanie uruchomiony w całym mieście w 2021 r.

Ośrodek Gospodarowania Odpadami i Oczyszczalnia Ścieków są znane jako Centrum Doskonałości Edmonton Waste Management Centre. Wśród partnerów badawczych znajdują się Uniwersytet w Albercie, Rada ds. Badań w Albercie, Północny Instytut Technologii w Albercie oraz Olds College.

Opieka zdrowotna

Są cztery główne szpitale obsługujące Edmonton: Szpital Uniwersytecki w Albercie, Royal Alexandra Hospital, szpital wspólnoty w Misericordia i szpital dla siwych zakonnic. Do innych szpitali terenowych należą szpital w Sturgeon Community Hospital w St. Albert, szpital Leduc Community w Leduc, Westview Health Center w Stony Plain oraz Szpital Community Hospital w Fort Saskatchewan. Specjalna opieka psychiatryczna jest świadczona w szpitalu Alberta. Centrum Zdrowia Wspólnoty Północno-Wschodniej oferuje 24-godzinny pokój alarmowy bez obsługi szpitalnej. Uniwersytet w Albercie Hospital jest centrum większego kompleksu szpitali i klinik położonych w sąsiedztwie uniwersyteckiego kampusu, obejmującego Szpital Dziecięcy Stollery, Instytut Kardiologiczny im. Mazankowskiego Alberta, Instytut Raka Krzyżowego, Centrum Zdrowia Żołądka Zeidlera, Centrum Szkolenia Klinicznego Ledcor i Klinikę Edmonton. Na tej stronie znajduje się również kilka instytutów badawczych zajmujących się zdrowiem, w tym Ośrodek Badań Medycznych Dziedzictwa Kulturowego, Centrum Badań Farmacyjnych i Zdrowotnych Katz Group Centre oraz Ośrodek Shing Centre for Health Research Innovation. Podobna sytuacja jest widoczna również w Royal Alexandra Hospital, który jest powiązany ze Szpitalem Lois Hole for Women i Orthopedic Surgery Center. Wszystkie szpitale są pod zarządem Alberta Health Services, jedynego prowincjonalnego urzędu zdrowia, który w imieniu Ministerstwa Zdrowia planuje i świadczy usługi zdrowotne na rzecz Albertans. Misericordia i Grey Nuns są prowadzone oddzielnie przez Covenant Health.

Siedziba Edmonton Public Schools, jednej z trzech dzielnic szkół finansowanych ze środków publicznych w mieście.

Pierwotny i wtórny

Edmonton ma trzy rady szkolne (okręgi) finansowane ze środków publicznych, które zapewniają przedszkole i klasy 1-12. Zdecydowana większość uczniów uczęszcza do szkół w dwóch dużych tablicach językowych: Edmonton Public Schools i oddzielny dystrykt Edmonton Ponadto od 1994 r. wspólnota mniejszości frankofońskiej ma swoją własną radę szkolną z siedzibą w Edmonton, regionie edukacyjnym nr 2 w Greater North Central Francophone, który obejmuje otaczające społeczności. Miasto posiada również wiele szkół z zakresu czarteru publicznego, które są niezależne od każdej rady. Wszystkie trzy rady szkolne i szkoły czarterowe finansowane są z dotacji regionalnych i podatków od nieruchomości.

Istnieją również prywatne szkoły, w tym Akademia Edmonton, Akademia Progresywna i Tempo School.

Edmonton Public Schools jest znany z pionierskiego podejścia do podejmowania decyzji na miejscu (decentralizacja) w Kanadzie, co daje dyrektorom uprawnienia, środki finansowe i elastyczność w podejmowaniu decyzji w oparciu o indywidualne potrzeby ich szkół. Inicjatywa ta doprowadziła do tego, że Edmonton Public oferuje model szkoły wyboru, w której uczniowie mają więcej możliwości uczęszczania do szkoły odpowiadającej ich zainteresowaniom i doprowadziła do stworzenia alternatywnych programów, takich jak Vimy Ridge Academy, Old Scona Academic i Victoria School of the Arts. Chrześcijańska Szkoła im. Edmontona na rzecz Edukacji Chrześcijańskiej i Millwoods (nie należała do pierwszej) była szkołą prywatną; jednakże obydwa programy stały się również częścią Edmonton Public Schools jako programów alternatywnych.

Zarówno szkoły publiczne Edmonton, jak i dystrykt szkoły katolickiej Edmonton zapewniają wsparcie i środki dla osób chcących szkolić swoje dzieci.

Podrugorzędne

Uniwersytet w Albercie pomija północną Saskatchewan i centrum Edmonton.

Do instytucji pomaturalnych z siedzibą w Edmonton, które są finansowane ze środków publicznych należą Concordia University of Edmonton, MacEwan University, King's University, NorQuest College, Northern Alberta Institute of Technology (NAIT) oraz University of Alberta (U of A). Na Uniwersytecie Athabaska finansowanym ze środków publicznych znajduje się również kampus w Edmonton.

U of A jest instytucją zarządzającą, której roczny przychód wynosi ponad miliard dolarów. W latach 2011-12 ponad 38.000 studentów wzięło udział w prawie 400 programach studiów licencjackich, magisterskich i zawodowych, a także ponad 15.000 studentów wzięło udział w rozszerzeniu studiów. U of A jest również domem dla drugiego co do wielkości systemu bibliotek badawczych w Kanadzie.

W latach 2010-11 na Uniwersytecie w MacEwan zaludniono ogółem ponad 43 000 studentów, w tym prawie 14 000 studentów w pełnym wymiarze godzin, którzy wzięli udział w programach oferujących licencjaty, transfery uniwersyteckie, dyplomy i świadectwa. W projekcie NAIT uczestniczyło około 61 200 studentów, którzy wzięli udział w ponad 200 programach, natomiast w programie NorQuest College uczestniczy około 8 500 studentów, którzy uczestniczą w różnych programach kształcenia w pełnym wymiarze godzin, w niepełnym wymiarze godzin i w dalszym ciągu.

Wśród innych instytucji pomaturalnych w Edmonton znajdują się Newman Theological College, Taylor University College oraz Seminary and Yellowhead Tribal College, First Nations College i Campbell College, szkoła zawodowa.

Edmonton ma siedem lokalnych stacji telewizyjnych emitowanych w telewizji kablowej lub poza anteną, a najstarszymi nadawcami w mieście są CTV (1961) i CBC (1954). Większość konwencjonalnych stacji telewizyjnych Edmonton przestawiła się na nadawanie cyfrowe. Dostawcami telewizji kablowej w Edmonton są Telus (w przypadku IPTV) i Shaw Cable. Dwadzieścia jeden stacji radiowych FM i osiem AM ma siedzibę w Edmonton.

Edmonton ma dwie gazety dzienne o dużym obiegu, Edmonton Journal i Edmonton Sun. Journal, założony w 1903 r. i należący do sieci Postmedia Network, ma dzienny obieg wynoszący 112,000, podczas gdy Sun, założony w 1978 r. i należący do Sun Media, ma obieg wynoszący 55,000. Dziennik nie publikuje już niedzielnego wydania z lipca 2012 r.

Metro, jedyna wolna gazeta Edmontona, przestała drukować 20 grudnia 2019. Magazyn Vue Weekly, cotygodniowa publikacja poświęcona alternatywnym wiadomościom, został opublikowany w Edmonton w latach 1995-2018. Edmonton Examiner to ogólnounijny artykuł publikowany co tydzień. Jest też wiele mniejszych gazet tygodniowych i wspólnotowych.

Edmonton ma pięć siostrzanych miast, z jednym amerykańskim miastem, które jest wymienione przez Sister Cities International. Edmonton był pierwszym siostrzanym miastem Nashville, a w 2015 r. miasta obchodziły 25. rocznicę swojego partnerstwa. W latach 2014 i 2015 burmistrz Nashville Karl Dean odwiedził Edmonton podczas Canadian Country Music Awards i Festiwalu Muzyki Folk Edmonton. Na festiwalu ludowym burmistrz Dean zwrócił się do tłumu 20.000 i wraz z liderami kultury i sztuki obchodził 25. rocznicę bliźniaczego partnerstwa miast. W sierpniu 2015 r. ponad 150 Kanadyjczyków odwiedziło Nashville, aby wziąć udział w wizycie rodzimego syna Bretta Kissela w Grand Ole Opry i spotkać się z przedstawicielami miast siostrzanych. W listopadzie 2015 r. Doug Hoyer i Jeremy Witten reprezentowali Edmonton w World of Friendship, dorocznej uroczystości siostrzanych miast Nashville.

•   Gatineau, Quebec, Kanada, od 1967 r.
•   Harbin, Chiny, od 1985
•   Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone od 1990 r.
•   Wonju, Korea Południowa, od 1998
•   Bergen op Zoom, Holandia, od 2013 r.